کاوش موضوع صنایع ایران

صنعت در ایران زودتر از بیشتر کشورهای منطقه مدرن شد، امّا در دوران اخیر، با مشکل سرمایه‌گذاری روبه‌رو شده است. پس از تحریم‌ها علیه ایران، نداشتن توان رقابت با رقبای جهانی و حتی منطقه‌ای در برخی بخش‌ها مانند خودروسازی، به یک نگرانی برای صنعت ایران تبدیل شده است. توسعهٔ صنعتی ایران از اواسط دههٔ ۱۳۳۰ شدت یافت و بخش‌های گوناگون این کشور را متحول کرد. ایران کنونی، طیف گسترده‌ای از کالاها همانند خودرو، لوازم خانگی، تجهیزات مخابراتی، ماشین‌آلات صنعتی، کاغذ، کالاهای لاستیکی، فولاد، مواد خوراکی، محصولات چوبی و چرمی، منسوجات و دارو را تولید می‌کند. کارخانه‌های نساجی این کشور در اصفهان و در امتداد سواحل دریای مازندران، متمرکز شده‌اند. ایران همچنین به‌خاطر فرش‌های دستباف خود در سراسر جهان شناخته شده است. کار دستی سنتی ساخت این فرش‌ها، به میزان قابل توجهی در درآمدهای روستایی این کشور نقش دارد و همواره یکی از مهم‌ترین صنایع صادراتی ایران بوده است. همچنین کارخانجات اصفهان (ذوب‌آهن اصفهان و فولاد مبارکه) دو کارخانه بزرگ تولید فولاد ایران هستند. همچنین صنایع دستی ایران در مناطقی در سراسر کشور، بومی‌سازی شده است و هر شهر برای صنایع دستی خود، در پایتخت و دیگر شهرهای بزرگ کشور بازاری ایجاد کرده است. تا اوایل دههٔ ۱۳۳۰، صنعت ساخت‌وساز ایران به شرکت‌های داخلی محدود می‌شد. کمی بعد، با افزایش درآمد حاصل از نفت و گاز و دسترسی به اعتبارات جدید، رونق قابل توجهی به صنعت ساختمان این کشور وارد شد و شرکت‌های بزرگ بین‌المللی ساخت‌وساز را به سمت ایران کشاند. این رشد تا اواسط دههٔ ۱۳۵۰ ادامه داشت. صنعت ساخت‌وساز ایران تا اواسط دههٔ ۱۳۶۰، تا حدودی احیا شده بود، امّا کمبود مسکن به‌ویژه در مناطق شهری، به عنوان یک مشکل جدی باقی ماند. صنعت در ایران پس از انقلاب ۱۳۵۷ با چالش‌های بسیاری روبه‌رو شد و روندی رو به نزول را طی کرد و از بسیاری از کشورهای منطقه خاورمیانه و دیگر کشورها عقب ماند. پس از انقلاب ۱۳۵۷، با مصادرهٔ کارخانه‌ها و واحدهای صنعتی در ماه‌های پس از انقلاب، اقتصاد ایران وارد دوران تازه‌ای شد که در آن بخش اساسی اقتصاد یعنی صنعت و تولید در اختیار دولت (حکومت) قرار گرفت. «ناکارآمدی» و «فساد» ویژگی اصلی این دوره از اقتصاد ایران است. تعداد زیادی از کارخانجات و صنایعی که پیش از انقلاب به‌وجود آمده بودند، در این سال‌ها یکی پس از دیگری ورشکسته و تعطیل شدند. بر اساس آمارهای رسمی فقط در دهه ۱۳۹۰، حدود ۴۰ هزار کارخانه و بنگاه تولیدی و برند تجاری پرسابقهٔ صنعتی، معدنی و کشاورزی ورشکست و تعطیل شده یا ظرفیت تولیدشان را کاهش داده‌اند و عذر تعداد زیادی از کارگران‌شان را خواسته‌اند.... بیشتر در ویکی پدیا